Z przyczyn dotyczących pracodawcy zatrudniony nie może wykonywać swoich obowiązków. Kiedy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas gotowości do pracy?
Przepisy wskazują dwie przesłanki nabycia przez pracownika prawa do wynagrodzenia za czas niewykonywania pracy. Są to: gotowość pracownika do wykonywania pracy oraz doznanie przeszkód do jej wykonywania z przyczyn dotyczących pracodawcy. Tak wynika z art. 81 par. 1 k.p. Jeżeli oba warunki zostaną spełnione łącznie, pracownikowi za czas gotowości do pracy przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego zaszeregowania określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania – 60 proc. wynagrodzenia. W każdym przypadku świadczenie to nie może być jednak niższe od minimalnego wynagrodzenia. W wyroku z 23 października 2006 r. (I PK 110/06) Sąd Najwyższy uściślił, że gotowość należy przejawiać w sposób czynny. Bierne oczekiwanie na wezwanie pracodawcy do świadczenia pracy nie uzasadnia prawa do wynagrodzenia na podstawie art. 81 k.p. Przez „czynne oczekiwanie” należy rozumieć sytuację, w której pracownik zgłosił pracodawcy gotowość natychmiastowego podjęcia pracy i oczekuje na taką możliwość. Innymi słowy oddał się do dyspozycji zakładu pracy i pozostawał w niej. Jeżeli okres niewykonywania pracy wystąpił w jej trakcie i jest krótki, pracownik powinien pozostawać w zakładzie lub miejscu wyznaczonym do jej świadczenia. W przypadku dłuższych okresów zatrudniony może przebywać w innym miejscu, wskazując jednak pracodawcy kontakt umożliwiający szybkie powiadomienie go o możliwości podjęcia pracy. Nie wyklucza to możliwości podjęcia przez pracownika w tym czasie zatrudnienia u innego pracodawcy. Jak bowiem wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 4 grudnia 2003 r. (I PK 109/03, OSNP 2004/21/367), wykonywanie pracy u innego pracodawcy nie wyklucza skutecznego zgłoszenia gotowości niezwłocznego podjęcia jej w rozumieniu art. 48 par. 1 k.p. ani pozostawania w gotowości do jej wykonywania w rozumieniu art. 81 par. 1 k.p.